Życie w zachwycie

Dlaczego Jezus umarł za nas? Dlatego, że poprzez przyjęcie cierpienia i śmierci na krzyżu Jezus zjednoczył się z ludzkim cierpieniem i grzechem, a ofiarując swoje życie jako zadośćuczynienie za grzechy świata, otworzył drogę do zbawienia dla wszystkich ludzi. Jego ofiara jest wyrazem najwyższej ofiary miłości, która pokonuje wszelkie zło i ciemność. Śmierć Jezusa z jednej strony manifestuje Jego absolutne posłuszeństwo wobec woli Ojca, a z drugiej strony Jego zmartwychwstanie potwierdza zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Tak więc, choć śmierć Jezusa na krzyżu może wydawać się pozbawiona chwały i nadzwyczajności, to jednak nie ma większego momentu najwyższej miłości i zbawienia, w którym Bóg dokonuje swojego największego dzieła dla nas – ludzi. Podobnie jak akt Zmartwychwstania, który przychodzi po śmierci Jezusa, a który pokazuje ogromną wartość życia ludzkiego. Tego ziemskiego i tego po śmierci – wiecznego.

Zmartwychwstanie – triumf życia

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, fundamentalny dogmat chrześcijański, nie tylko stanowi centralny punkt wiary chrześcijan, ale także wciąż jest inspirującą refleksją nad głębokimi aspektami ludzkiego życia, które człowiek kocha, do którego się przywiązuje i chciałby, aby trwało ono jak najdłużej. Fakt więc zmartwychwstania jako wyraz triumfu życia nad śmiercią pokazuje życie ludzkie w perspektywie nadziei. Dobra Nowina, która płynie ze śmierci i zmartwychwstania Pana, brzmi: życie ludzkie się zmienia, ale się nie kończy. Zmartwychwstanie daje więc nadzieję na życie wieczne, pokazuje, że nasze życie definitywnie nie dobiega kresu na tym świecie, ale ma perspektywę wieczności. To jest piękno życia – wiedzieć, że nasza podróż nie kończy się śmiercią, ale trwać będzie zawsze poza doczesnym kresem. Zmartwychwstanie Jezusa zatem jest obietnicą złożoną przez Niego samego wszystkim ludziom, że nie umrą na wieki, ale żyć będą. Człowiek dlatego kocha życie, ponieważ stanowi ono dla niego największą wartość, bez której wszystkie inne wartości blakną. Gdyby to życie, które człowiek spontanicznie kocha, miałoby się po prostu zakończyć na zawsze, to człowiek nie byłby istotą racjonalną, lecz tragiczną, a jego ziemskie egzystowanie byłoby pozbawione sensu. W tym kontekście zmartwychwstanie staje się źródłem nadziei i pocieszenia dla nas, którzy konfrontujemy się ze zniewalającą, jak nam się czasami wydaje, siłą śmierci. Zmartwychwstanie potwierdza, że życie ma transcendentalny sens, który przekracza granice doczesności.

Życie ludzkie nie jest mimo tego, że je kochamy, pozbawione cierpienia, bólu, ofiary. Zmartwychwstanie Jezusa odsłania również głębsze znaczenie ludzkich, codziennych zmagań. Poprzez przyjęcie krzyża i triumf nad śmiercią Jezus pokazuje, że nawet najbardziej bolesne doświadczenia mogą być przemienione w rzeczywistość piękną, choć trudną i wartościową. Jest to wezwanie do spojrzenia na życie z perspektywy nadziei i zaufania Bogu, wiedząc, że nawet w najdramatyczniejszych chwilach istnieje obietnica ostatecznego zwycięstwa, które bez wątpienia nadejdzie. Zmartwychwstanie jest jak wiosna, która przychodzi po zimie. Podobnie jak w przyrodzie wszystko się odradza, tak zmartwychwstanie pokazuje nam, że nawet po najtrudniejszych chwilach w naszym życiu istnieje nadzieja na odrodzenie się i odnalezienie piękna życia. Wartość ludzkiego życia, ukazana poprzez zmartwychwstanie, nie polega tylko na jego trwałości czy sukcesie doczesnym, ale przede wszystkim na relacji z Bogiem i innymi ludźmi. Zmartwychwstanie przypomina, że każde ludzkie życie jest wyjątkowe i niepowtarzalne, a każda osoba jest ukochanym dzieckiem Bożym, godnym miłości i szacunku. W ten sposób zmartwychwstanie inspiruje do szukania wartości i piękna nie tylko w spektakularnych osiągnięciach czy zewnętrznych sukcesach, ale przede wszystkim w relacjach, w miłości i duchowej głębi, na którą szczególnie powinniśmy zwracać uwagę w naszym ziemskim życiu.

Misterium życia

Jednakże zmartwychwstanie nie pozbawia ludzkiego życia jego tajemniczości czy nawet paradoksalności, na co zwrócił już uwagę Kohelet w swych refleksjach zawartych w biblijnej Księdze Koheleta. Zmartwychwstanie ukazuje, że życie ludzkie jest pełne niewytłumaczalnych tajemnic, które prowadzą do refleksji i głębszego poszukiwania sensu. Jest to zaproszenie do kontemplacji nad często nieuchwytnymi aspektami ludzkiej egzystencji oraz do akceptacji pewnych rzeczywistości, które wykraczają poza naszą zdolność poznawczą. Człowiek dąży do zrozumienia, dlaczego istnieje, jaki jest cel jego istnienia oraz jaką rolę ma pełnić w świecie. Ta tajemnica życia prowokuje do poszukiwań znaczenia i wartości, które nadają sens codziennym doświadczeniom, zmaganiom i działaniom.

Piękno życia

Zmartwychwstanie jest niezwykłym aktem, który ujawnia istotę i wartość ludzkiego istnienia, a także ukazuje piękno, które tkwi w ludzkim życiu. Gdyby życie na swój sposób nie było piękne, nikt by się go tak kurczowo nie trzymał. Kochamy życie, bo kochamy też piękno w nim zawarte. Ważne, aby nikogo nie ograbiać z tego piękna, nie niszczyć go, nie dewastować ani nie rujnować. Niestety, często bywamy okradani z piękna życia przez innych, ale też przez siebie samych, działając niemoralnie, świadomie dopuszczając się grzechów i nie oczyszczając się z nich. Brud moralny skutecznie potrafi przykryć blask piękna naszego życia, które jawi się wówczas jako brzydkie, karykaturalne i zalatuje stęchlizną i smrodem rozkładu moralnego.

W zmartwychwstaniu Jezusa kryje się, powiedziałabym, estetyka życia ludzkiego, bez której trudno wyobrazić sobie życie piękne. Jest to jednak piękno, które nie jest powierzchowne ani łatwo dostępne dla ludzkiego umysłu, ale manifestuje się poprzez harmonię, równowagę, pokój, radość i duchową głębię. Jest to piękno, które wyłania się z najciemniejszych chwil i największych wyzwań – podobnie, jak obecnie moje ulubione wiosenne zawilce, które wyrastają z grubej warstwy ziemi, na dodatek przykrytej zwiędłymi liśćmi, igliwiem i innymi odpadkami. Zmartwychwstanie odsłania więc piękno ludzkiej nadziei w przezwyciężeniu wszelkich przeciwności i trudności. Pokazuje, że nawet w najciemniejszych chwilach istnieje światło, które nas prowadzi i daje siłę do walki. To piękno życia polega na tym, że mamy możliwość przezwyciężania naszych ograniczeń i stawania się lepszymi, piękniejszymi wersjami samych siebie w każdym wymiarze naszej egzystencji. Zmartwychwstanie jest także oznaką piękna miłości służebnej. Jezus Chrystus, który zmartwychwstał, daje nam przykład, jak pokochać i służyć innym. Jego zmartwychwstanie przypomina nam, że każde nasze działanie, nawet najmniejsze, może mieć ogromne znaczenie dla innych ludzi. To jest prawdziwe piękno życia – wiedzieć, że nasze istnienie ma cel i wpływa na innych.
Zmartwychwstanie wreszcie zachęca nas, abyśmy byli wdzięczni za ten szczególny dar życia. Życie jest nie tylko naturalnym zjawiskiem, ale jest również darem od Boga, źródła wszelkiego życia. Bóg jest źródłem życia i stworzył ludzi jako istoty mające doświadczać i cieszyć się życiem na ziemi jako darem, który ma być ceniony, pielęgnowany i szanowany jako święty, ponieważ pochodzi od Świętego Boga, który jest źródłem wszelkiego życia. W związku z tym życie ludzkie ma niezbywalną wartość i godność, która powinna być szanowana i chroniona od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Dar ten jest też związany z odpowiedzialnością człowieka za życie innych oraz za kształtowanie społeczeństwa i świata, w którym życie może rodzić się i rozkwitać. Jest on wezwaniem do szacunku dla każdego życia ludzkiego, ale też do walki o sprawiedliwość, godność oraz do troski o środowisko naturalne umożliwiające życie na ziemi po to, aby każdy człowiek miał pełnię życia. Życia w zachwycie. Czego moim Czytelnikom z serca życzę.

Zdzisława Kobylińska