Czytam bo lubię: Kamila Szczepańska-Górna: „Spokój nie należy się żywym” [RECENZJA]

W labiryncie gdańskich uliczek każdy cień może być świadkiem… lub mordercą. Kto zaznajomił się z pierwszą częścią thrillera sensacyjnego Kamili Szczepańskiej-Górnej, ten wie, że w drugim tomie o jakże wymownym tytule „Spokój nie należy się żywym” może się spodziewać kolejnych mocnych scen i mrożącej krew w żyłach historii.

Po ostatnich wydarzeniach trójka głównych bohaterów może odetchnąć pełną piersią. Klara i Maks nawiązują nić porozumienia i chwilowo nie chcą się pozabijać, a Dominik dostaje namiastkę zwykłego życia, o którym tak marzył. Nic jednak nie trwa wiecznie, szczególnie gdy przyjaźnisz się z zabójcą. Harmonię kamień po kamieniu niszczy lawina przeszłości połączona z brutalną rzeczywistością. Wszechobecna manipulacja wpycha Dominika w ramiona fatalizmu. Zostaje sam bez wsparcia najbliższych, którzy walczą z innymi demonami. Jak się okazuje, może istnieć coś gorszego od widma śmierci. Gra się rozpoczęła, ale czy wszyscy dotrą do mety? Nie zaśniesz, póki nie poznasz odpowiedzi.

„Spokój nie należy się żywym” to zdecydowanie historia dla osób o mocnych nerwach. Warto zwrócić uwagę trigger warning zamieszczony na końcu książki, przestrzegający przed scenami mogącymi u niektórych czytelników spowodować dyskomfort. Uważam to za świetną praktykę, której powinno być coraz więcej. Jeśli jednak nie boicie się szczegółowych opisów pełnych przemocy fizycznej i psychicznej oraz lubicie dreszczyk emocji, to gwarantuję, że przy tej lekturze będziecie się świetnie bawić! Jest w niej jeszcze więcej niespodziewanych zwrotów akcji i emocji niż w pierwszym tomie.

Fabułę zdecydowanie urozmaica pewna rudowłosa piękność o imieniu Gaja, która prowadzi własny zakład pogrzebowy i wdaje się w relację z Dominikiem. Portret psychologiczny tej postaci jest równie świetnie zarysowana, jak u naszych głównych bohaterów, natomiast tajemnica, jaką Gaja skrywa, przyprawia o ciarki. Dominik jest jeszcze bardziej rozdarty wewnętrznie niż poprzednio, więc śledzenie jego rozterek działa na emocje. Lepiej poznajemy również działalność Maksa oraz jego misternie knuty plan, a także widzimy jego zmianę podejścia do Klary, w której widzi kogoś na kształt wspólniczki. Obserwujemy też oczywiście samą Klarę i przemianę jej psychiki po dramatycznych wydarzeniach z pierwszego tomu, której hart ducha i upór imponują.

Talent autorki do trzymania czytelników w napięciu sprawia, że całość wciąga niesamowicie. Gdy wydaje się, że wszystkie wątki zostaną zamknięte, pod koniec akcja nagle wywraca się do góry nogami. Zakończenie wyszło doskonale i ewidentnie zasługuje na dalszy ciąg, który Kamila zresztą zapowiedziała w książce. Tematów trudnych i tym razem tutaj nie zabrakło, jednak w szczególności dominują tu te związane z problemami psychicznymi, jak np. zespół stresu pourazowego. Na uznanie zasługuje podanie przez autorkę numeru telefonu i strony internetowej Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym.

„Spokój nie należy się żywym”, podobnie jak poprzedni tom, mocno zapada w pamięć dzięki charakterystycznym postaciom i refleksjom na temat niejednoznaczności natury dobra i zła. Naprawdę warto przeczytać, a później wyczekiwać ostatniego tomu przygód tego specyficznego trio.

Agata Tupaj