Co włożyć do koszyka wielkanocnego? Każdy produkt ma znaczenie

Święcenie pokarmów, czyli tzw. święconka, to nie tylko ludowy zwyczaj, ale także głęboko symboliczny rytuał, przypominający o duchowym wymiarze Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

— Naturalnie należy się cieszyć z ogromnej popularności tego zwyczaju, który służy budowaniu wspólnoty i umacnianiu więzi między sobą — mówi ksiądz Józef Kożuchowski, proboszcz parafii w Kmiecinie. Jak zaznacza duchowny przygotowany z troską i sercem koszyczek to coś więcej niż tylko zestaw świątecznych smakołyków. To mały znak naszej wiary i wdzięczności za dar Zmartwychwstania.

Do koszyka przystrojonego gałązkami bukszpanu lub borowiny wkładamy pokarmy, z których każdy niesie ze sobą głębokie znaczenie. Jajka symbolizują nowe życie, odrodzenie i początek, chleb przypomina o Chrystusie, który jest „chlebem życia”. Chrzan ma w sobie gorycz męki Jezusa, jego ostry smak wyciska łzy, podobnie jak wspomnienie cierpienia. Wędlina, jako symbol baranka, który w przeszłości był jedynym pokarmem poświęcanym w okresie Wielkanocy, przypomina o ofierze, jaką Chrystus poniósł za człowieka. Nie może też zabraknąć baranka — wykonanego z cukru, masła, chleba lub czekolady — który stanowi wyraźne odniesienie do Zmartwychwstałego Jezusa. Babka drożdżowa, często zajmująca centralne miejsce w koszyku, symbolizuje wzrost wiary, nadziei i miłości. Sól, choć niepozorna, niesie głęboką symbolikę ochrony przed zepsuciem, jakie niesie grzech.

Ksiądz Kożuchowski zwraca również uwagę na postać wielkanocnego zajączka, często pojawiającego się w koszykach jako ozdoba. To zwierzątko, które śpi z otwartymi oczami i czuwa, w każdej chwili gotowe do biegu, staje się metaforą naszej gotowości do czuwania przed Zmartwychwstałym Panem.

red.