Zagubione wśród drzew i pól

tatus505@wp.pl #1658731 | 78.88.*.* 7 lut 2015 17:26

Bardzo wdzięczny i piękny temat gratuluję Pani Lucyno, tak samo widzę te stare figurki lecz ja próbuję malować je słowem nie pędzlem, to niemi świadkowie naszej historii życia i przemijania.

Ocena komentarza: warty uwagi (3) odpowiedz na ten komentarz

tatus505@wp.pl #1658722 | 78.88.*.* 7 lut 2015 17:17

Ile dróg . Ile jeszcze zakręconych dróg przed nami to istny ludzki labirynt życia którą drogę pytam Panie wybrać mam mam ich jeszcze tyle w życiu do przebycia. Czy pójść tą ciemną która gąszczem lasu mocno w oczy bije czy tą równą która swym urokiem woła czy tą zwykłą polną zakręconą gdzie figura stoi stara sama goła. Powiedz Panie którą wybrać daj mi znak przecież tyś jest w moim życiu przewodnikiem słyszę w sercu Panie twój donośny głos jam twym sługą a tyś moim w życiu spowiednikiem. Oświetl mi drogę która mam iść wiem przecież że kiedyś dotrę do celu stawię się przed twym obliczem jak żołnierz na apel Panie mój mój przyjacielu. Henryk Siwakowski . Elbląg 12.11.2014.

Ocena komentarza: warty uwagi (8) odpowiedz na ten komentarz

tatus505@wp.pl #1658719 | 78.88.*.* 7 lut 2015 17:15

Pośród pól. Pośród szachownicą pociętych pól wiedzie droga polna piaskowa wijąca się jak rwący strumyk niezwykła kolorowa. A przy niej polne kwiaty rosną wzdłuż czerwone maki i kąkole wokoło złociste łany zbóż i chaty wiejskie tuż za polem. Słyszę jak konik polny gra i dzwonią dźwięcznie cykady i słowik w powietrzu swoje trele łka powoli kończy się dzionek blady. Przy drodze figurka stara stoi w niej Jezus Frasobliwy zamyślony powiędłe kwiaty leżą z boku i stare pobite dwa wazony. Ileż tu łez skropiło ziemię to miejsce przystanku ziemskich tułaczy tutaj składano modły dziękczynne i zwykłe prośby ziemskich graczy. A on tu siedzi sam od wieków patrzy na lud i piękną ziemię ze znakiem krzyża żegnam się z nim odchodzę cicho bo on drzemie. Henryk Siwakowski. Elbląg 31.10.2014.

Ocena komentarza: warty uwagi (7) odpowiedz na ten komentarz

tatus505@wp.pl #1658717 | 78.88.*.* 7 lut 2015 17:13

Pośród pól. Pośród pól złocistych gdzie maków czerwonych blask tam gdzie zaczynają się piaszczyste bezdroża stoi figurka bardzo stara w niej uśmiechnięta Matka Boża. Zakurzone ma szaty niebieskie i w słoikach uschnięte kwiaty ogarki świec wypalone do reszty a wokół zielska widok przebogaty. I tylko małe miejsce wygniecione od kolan modlących zwykłych piechurów strudzonych drogą czasem tu przechodzących. Wytarty napis na figurce tobie Maryjo w podzięce patrzę jak nikłe te dary a ona trzyma rozłożone ręce. Na dłoni różaniec ktoś powiesił czas zrobił swoje popękały drewniane korale wisiały zbyt długo w śniegu deszczu wietrze i w letnim słonecznym upale. Wokoło cisza cykady tylko grają i czuć woń macierzanek ktoś uplótł na głowę Maryi wonny z rumianków wianek. Złociste łany dojrzałych zbóż kołyszą się dumnie na wietrze czasem przyleci kolorowy motyl i słowik swym śpiewem przecina powietrze. Henryk Siwakowski. Elbląg 4.07.2014.

Ocena komentarza: warty uwagi (7) odpowiedz na ten komentarz

tatus505@wp.pl #1658715 | 78.88.*.* 7 lut 2015 17:11

Kapliczki. Stare kapliczki świadkowie naszej historii ileż w nich wiary ludzkiej euforii, nadziei czekanych od samego Boga, ileż modlitw złożonych o pomoc gdy trwoga. Miejsce modlitw przystanku tułaczy z trudzonych i rozstaje polnych dróżek tych nieodgadnionych. I choć czasem opuszczone trochę zaniedbane zawsze jet tu suchy bukiet i z rumianków wianek. A lichtarze stoją puste świeczki wypalone wokół tylko krople wosku jak łzy rozrzucone. Wszędzie tylko polne chwasty chabry i kąkole a nad nimi śpiew skowronka i pszeniczne pole . Henryk Siwakowski Elbląg 22. 02 .2011

Ocena komentarza: warty uwagi (8) odpowiedz na ten komentarz