Spełniła marzenie o byciu pielęgniarką [plebiscyt Wielkie Serce]

Agnieszka Olszewska, Bożena Ropelewska i Safwan Bayassi prowadzą w głosowaniu naszych Czytelników w plebiscycie Wielkie serce. Wciąż czekamy na kolejne głosy i zgłoszenia kandydatów. Szukamy wyjątkowych lekarzy, pielęgniarek i położnych.

Na drugie miejsce awansowała Bożena Ropelewska, pielęgniarka i dyrektor ds. pielęgniarstwa w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Elblągu. Jak sama przyznaje nominacja była dla niej ogromnym zaskoczeniem. Marzenia o zostaniu pielęgniarką w jej przypadku zaczęły się już w dzieciństwie.
— Jako mała dziewczynka ubierałam białą koszulę mojego taty i udawałam, że jestem lekarzem. Potem chciałam pracować z dziećmi w przedszkolu, jednak okazało się, że nie mam zdolności muzycznych potrzebnych do zabawy i pracy z dziećmi. I tak trafiłam do liceum medycznego — opowiada.

Po zakończeniu szkoły Bożena Ropelewska rozpoczęła pracę w WSZ w Elblągu. Z tą placówką jest związana od początku swojej kariery zawodowej. To już 28 lat.
— Przez ten czas każdego dnia przekonywałam się, jak trudne ale i ważne jest pielęgniarstwo. To zawód, który wymaga umiejętności opieki nad pacjentem, empatii i ogromnej wiedzy, którą pielęgniarki na bieżąco muszą aktualizować. Wszystko po to, by świadczyć jak najlepszą jakość swoich usług — tłumaczy.

W ciągu 28 lat jej pracy zdarzały się sytuacje tak zabawne, jak i trudne.
— Pamiętam jak trafił do nas z wypadku młody chłopak. Wjechał samochodem pod pociąg. Leżał samotny, bo rodzice wcześnie umarli. Nie udało się go nam uratować. Umierał sam, bez rodziny w otoczeniu szpitalnych urządzeń i obcych ludzi. Było mi go bardzo żal i jego śmierć bardzo mną wstrząsnęła uświadamiając, jakim błogosławieństwem mogą być dla nas nasi bliscy, rodzina i przyjaciele — dodaje. — Każdą miłą sytuacją jest zaś dla mnie chwila, kiedy po wejściu do sali pacjenci obdarzają nas uśmiechem. Wtedy naprawdę czuję się „siostrą” - bo tak nas nasi pacjenci nazywają.