W ten weekend śpimy o godzinę dłużej

O potrzebie stosowania czasu letniego pisał już Benjamin Franklin. W 1907 William Willett poruszył ten temat w broszurze zatytułowanej “Waste of Daylight”. Tak naprawdę prekursorami we wprowadzeniu czasu letniego byli jednak Niemcy. 30 kwietnia 1916 roku w Rzeszy, Austro-Węgrzech i na okupowanych terenach Polski i Bałkanów wskazówki zegarów przestawiono o godzinę do przodu. W Stanach Zjednoczonych w czasie wojny obowiązek stosowania czasu letniego wiązał się z oszczędnością paliwa, które służyło do produkcji prądu.

Obecnie czas letni stosowany jest w prawie wszystkich krajach Europy, z wyłączeniem Islandii, Rosji i Białorusi. Przestawianie wskazówek zegarów wiąże się z dostosowaniem czasu aktywności ludzi do czasu, kiedy Słońce znajduje się nad horyzontem. Dzień trwa w czasie letnim od 6 do 20, a w zimowym od 5 do 19. Za kolejną zaletę zmian może być uznawane zachowanie bezpieczeństwa na drogach, gdyż kierowcy prowadzą, gdy jest jasno.

Z biegiem lat zmieniło się jednak zużycie energii elektrycznej, a stosowane zmiany nie są już aż tak opłacalne. Powodują jednocześnie komplikacje w wielu dziedzinach życia, np. w transporcie kolejowym i lotniczym. Przestawianie zegarów negatywnie może wpływać na ludzki organizm, który w trakcie zmian narażony jest na stres.

W 2018 Unia Europejska przeprowadziła internetową ankietę, której wyniki zdecydowanie wskazały, że społeczeństwo jest przeciwne zmianom czasu. Na początku 2019 Parlament Europejski zatwierdził przepisy znoszące zmianę czasu w państwach unijnych od 2021.

Ostatnia zmiana czasu nie nastąpi więc w tym roku, ale dopiero w 2021. Państwa członkowskie same mają podjąć decyzję, który czas ma obowiązywać w danym kraju. Informację muszą przekazać do 20 kwietnia przyszłego roku. Jeżeli zdecydujemy się na pozostanie przy czasie letnim, ostatni raz zmienimy czas w marcu 2021. Pozostanie przy czasie zimowym oznacza, że ostatniej zmiany dokonamy w październiku 2021.

oprac. kk