To nie koniec protestów w Elblągu

Przypomnijmy, w piątkowym proteście organizowanym przez Elbląski Strajk Kobiet wzięło udział kilkaset osób. Uczestnicy spotkali się o 19 na Placu Słowiańskim, zapalili znicze przy wejściu do biura PiS i poszli w kierunku biura poselskiego Jerzego Wilka przy ul. Czerwonego Krzyża.

Bardzo niesmaczne jest dla mnie również spłaszczanie problemu aborcji do problemu ochrony życia poczętego i brak wniknięcia w problem ciężkich, nieodwracalnych wad płodu. Myślę, że decyzja usunięcia płodu wynikająca z takich przesłanek będzie zawsze ogromnym obciążeniem dla każdej kobiety i powinna być rozstrzygana przez nią i jej partnera, a nie przez TK — mówi Dorota Kujawa-Weinke, protestująca elblążanka.

I dodaje: — Piątkowy protest w Elblągu bardzo podniósł mnie na duchu w pandemiczno- politycznym marazmie. Podobało mi się, że wielu elblążan zdecydowało się w nim wziąć udział. Czuć było ducha wspólnoty. Spacerujących wspierali także kierowcy, którzy użyciem klaksonów solidaryzowali się, nie zawiedli także ludzie, którzy mieszkali w mijanych przez nas budynkach. To było niesamowite uczucie.

24 października elblążanie ponownie spotkali się na Placu Słowiańskim. Tym razem nie mogli zapalić zniczy, miejsce zostało zabezpieczone przez policję. Uczestnicy przemaszerowali do ul. Czerwonego Krzyża, a gdy wrócili na Pl. Słowiański, usłyszeli policyjny komunikat: Tu policja, zgromadzenie jest nielegalne, proszę się rozejść. Koniec końców, protestujący zastosowali się do polecenia.

W sobotę protest wyglądał inaczej. Przyszło na niego mniej ludzi, było więcej policjantów, którzy byli bliżej spacerujących niż w piątek. Cieszy liczba osób młodych, które wzięły udział w proteście — moje dzieci również i było to dla nich ważne wydarzenie — zauważa protestująca.

Okazuje się, że pomimo panujących obostrzeń elblążanie i elblążanki nie mają zamiaru się poddać. — W obecnym czasie pandemii można uznać takie gromadzenie za nierozsądne, ale myślę, że każdy rozważył ewentualne niebezpieczeństwo — ludzie mieli założone maski lub przyłbice, niektórzy mieli rękawiczki, w miarę możliwości dbaliśmy o dystans między sobą. Pewnie nikt nie sądził, że jednym spacerem zmieni rzeczywistość, ale to zgromadzenie spowodowało, że czuliśmy, że mamy wspólny cel, jesteśmy wspólnotą — mówi pani Dorota.

Dlaczego sama postanowiła przyłączyć się do protestu? — Nie godzę się, aby TK rozstrzygał o moich wyborach i wyborach, które może kiedyś będą podejmowały moje dzieci. Nie zgadzam się także na ograniczanie innych praw obywatelskich. Żyjemy w kraju rządzonym przez ludzi, którzy nie tworzą dialogu społecznego, udają, że znają się na wszystkim, ludzi traktują instrumentalnie. Myślę, że pora powiedzieć dość! — odpowiada elblążanka.

Wczoraj, 26 października, w Elblągu znów dało się słyszeć głosy protestujących. Tym razem za organizacją demonstracji nie stał Elbląski Strajk Kobiet. Okazuje się, że mieszkańcy sami podjęli decyzję o spotkaniu, organizując się poprzez portale społecznościowe.

To jest wojna! Wybierzmy się na wspólny spacer! Przyjedź autem, przyjdź pieszo, spotkajmy się w okolicach PWSZ (al. Grunwaldzka) około godziny 17 — przekazuje dziś (27.10) Elbląski Strajk Kobiet i zachęca do wspólnego spaceru ulicami miasta przy zachowaniu wszelkich środków bezpieczeństwa.

Nie tylko kobiety, ale wszyscy ludzie nie powinni rezygnować z walki o swoje prawa — zauważa Dorota Kujawa-Weinke. — Marian Turski podczas sławetnego przemówienia w Auschwitz przytoczył 11 przykazanie: Nie bądź obojętny. Nie możemy być obojętni wobec tego, co dzieje się w Polsce, bo najpierw zabrano prawo decydowania o ciąży kobietom, za moment zabrane zostanie nam prawo decydowania o sobie, swoich wyborach — mówi protestująca elblążanka.

Czytaj e-wydanie
Dziennik Elbląski zawsze pod ręką w Twoim smartfonie, tablecie i komputerze

Kliknij w załączony PDF lub wejdź na stronę >>>kupgazete.pl