Dzieci dzielą się ze mną swoimi marzeniami [ROZMOWA]
2020-12-26 12:00:00(ost. akt: 2020-12-23 10:52:03)
Panią Mikołajową znają wszyscy mieszkańcy Pasłęka. Izabela Malinowska co roku bowiem, jak superbohaterka, wkłada strój Świętego Mikołaja i rusza do tych najmłodszych i tych najstarszych nieść radość w ten magiczny czas. Podzieliła się z nami kulisami swoich działań.
— Skąd wziął się pomysł na to, żeby zostać Panią Mikołajową?
— Mikołajem stałam się przez przypadek. Moje życie zawsze kręciło się wokoło dzieci. Gdyby nie trudna sytuacja rodzinna dziś zapewne pracowałabym jako przedszkolanka. Takie było moje marzenie.
Pewnego dnia wskoczyłam w strój świętego, ponieważ uwielbiam sprawiać dzieciom radość. Mikołaj każdemu kojarzy się z prezentami, dlatego zakupiłam sobie w internecie strój Mikołaja i zaczęłam organizowanie dzieciom akcji, która polega na obdarowywaniu ich prezentami.
Początki były skromne, jednak z roku na rok akcja przybierała na sile. Ludzie z całej Polski i z zagranicy wspierali mnie w tym przedsięwzięciu, wysyłając słodycze, zabawki i pluszaki. Pasłęczanie również stanęli na wysokości zadania, za co im jestem ogromne wdzięczna.
Na początku akcję organizowałam na Placu 1000-Lecia w Pasłęku. Przygotowywaliśmy wspólnie z ludźmi wielkich serc ponad 800 paczek dzieciom. Wzięłam nawet udział w programie „Jaka to melodia”, myśląc właśnie o dzieciach. I ten mój udział pomógł mi w znalezieniu sponsorów w całej Polsce. Media mają ogromną moc. Mogą pomóc na szeroką skalę. I tak było właśnie z moją akcją. Dzieci przyjeżdżały do nas z pobliskich miast i wiosek. Takie były początki.
— Mikołajem stałam się przez przypadek. Moje życie zawsze kręciło się wokoło dzieci. Gdyby nie trudna sytuacja rodzinna dziś zapewne pracowałabym jako przedszkolanka. Takie było moje marzenie.
Pewnego dnia wskoczyłam w strój świętego, ponieważ uwielbiam sprawiać dzieciom radość. Mikołaj każdemu kojarzy się z prezentami, dlatego zakupiłam sobie w internecie strój Mikołaja i zaczęłam organizowanie dzieciom akcji, która polega na obdarowywaniu ich prezentami.
Początki były skromne, jednak z roku na rok akcja przybierała na sile. Ludzie z całej Polski i z zagranicy wspierali mnie w tym przedsięwzięciu, wysyłając słodycze, zabawki i pluszaki. Pasłęczanie również stanęli na wysokości zadania, za co im jestem ogromne wdzięczna.
Na początku akcję organizowałam na Placu 1000-Lecia w Pasłęku. Przygotowywaliśmy wspólnie z ludźmi wielkich serc ponad 800 paczek dzieciom. Wzięłam nawet udział w programie „Jaka to melodia”, myśląc właśnie o dzieciach. I ten mój udział pomógł mi w znalezieniu sponsorów w całej Polsce. Media mają ogromną moc. Mogą pomóc na szeroką skalę. I tak było właśnie z moją akcją. Dzieci przyjeżdżały do nas z pobliskich miast i wiosek. Takie były początki.
— Jak dobrze policzyłam, jest to już ósma edycja akcji. Co w przeciągu tych lat się zmieniło?
— Tak, to już ósmy rok jak jestem pasłęckim Mikołajem. Odwiedzam przedszkola, domy dziecka, osoby w podeszłym wieku. Staję na głowie, żeby każdy otrzymał od Mikołaja prezent. Otrzymuję z domów dziecka listy dzieci i wspólnie z ludźmi wielkich serc przygotowujemy im paczki. W tych listach dzieci dzielą się ze mną swoimi marzeniami. Niejednokrotnie czytam je i płaczę... Nie da się czytać ich bez wzruszenia. Te dzieci święta Bożego Narodzenia spędzają w domu dziecka, bez rodziców, bez najbliższych. A przecież to czas rodzinny, pełen miłości i pojednania. Chcę choć w taki sposób sprawić im chwilę radości. To tak mało, a jak wiele dla tych dzieci, prawda?
— Tak, to już ósmy rok jak jestem pasłęckim Mikołajem. Odwiedzam przedszkola, domy dziecka, osoby w podeszłym wieku. Staję na głowie, żeby każdy otrzymał od Mikołaja prezent. Otrzymuję z domów dziecka listy dzieci i wspólnie z ludźmi wielkich serc przygotowujemy im paczki. W tych listach dzieci dzielą się ze mną swoimi marzeniami. Niejednokrotnie czytam je i płaczę... Nie da się czytać ich bez wzruszenia. Te dzieci święta Bożego Narodzenia spędzają w domu dziecka, bez rodziców, bez najbliższych. A przecież to czas rodzinny, pełen miłości i pojednania. Chcę choć w taki sposób sprawić im chwilę radości. To tak mało, a jak wiele dla tych dzieci, prawda?
— Komu Pani pomaga?
— Pomagam tym, którzy potrzebują mojej pomocy. Priorytetem dla mnie jest dobro dzieci i osób starszych. Starszym ludziom, seniorom, robię zakupy, masuję obolałe nogi i dłonie. Robię często pierogi, gołąbki, naleśniki, piekę szarlotkę, którą moi podopieczni uwielbiają i niosę im radość. Radość ze spotkania z drugim człowiekiem. Bo często ci ludzie całymi dniami siedzą lub leżą w domach. Często w bólu samotności i zapomnieniu. Wiem, ile szczęścia im daje zwykła rozmowa. Nie jeden raz mianowana zostałam córką przez moich kochanych podopiecznych.
Akcje pomocy organizujemy przez cały rok. Często proszę o pomoc ludzi, na przykład o komplety pościeli, poduszki, środki higieny i czystości. Jednak nic im nie sprawi większej radości niż rozmowa, potrzymanie za rękę, przytulenie.
— Poza byciem Panią Mikołajową zdarza się pani być także Panią Klaun...
— Pani Klaun pracuje cały rok na wysokich obrotach. Odwiedza domy dziecka, organizuje zbiórki na cele charytatywne. Zgłaszają się do mnie z prośbą o pomoc matki dzieci chorych na przykład na SMA czy porażenie rdzeniowe mięśni. Jeżdżę na rowerze w kolorowym stroju klauna i pomagam ile jestem w stanie. Podczas pandemii jeździłam po mieście i zatrzymywałam się pod oknami dzieci, by choć na odległość pobawić się z nimi przez chwilkę. Chciałam w ten sposób dać im chwilkę radości, bo dzieci zamknięte były w domach.
— Dlaczego zdecydowała się pani pomagać innym?
— Chęć pomocy drugiemu człowiekowi wypływa samoistnie. Czerpię ogromną radość z dawania. Widząc radość za najdrobniejszą pomoc czuję się spełniona. Nie potrafię inaczej działać. Tak mnie chyba zaprogramowali moi rodzice (śmiech).
— Pomagam tym, którzy potrzebują mojej pomocy. Priorytetem dla mnie jest dobro dzieci i osób starszych. Starszym ludziom, seniorom, robię zakupy, masuję obolałe nogi i dłonie. Robię często pierogi, gołąbki, naleśniki, piekę szarlotkę, którą moi podopieczni uwielbiają i niosę im radość. Radość ze spotkania z drugim człowiekiem. Bo często ci ludzie całymi dniami siedzą lub leżą w domach. Często w bólu samotności i zapomnieniu. Wiem, ile szczęścia im daje zwykła rozmowa. Nie jeden raz mianowana zostałam córką przez moich kochanych podopiecznych.
Akcje pomocy organizujemy przez cały rok. Często proszę o pomoc ludzi, na przykład o komplety pościeli, poduszki, środki higieny i czystości. Jednak nic im nie sprawi większej radości niż rozmowa, potrzymanie za rękę, przytulenie.
— Poza byciem Panią Mikołajową zdarza się pani być także Panią Klaun...
— Pani Klaun pracuje cały rok na wysokich obrotach. Odwiedza domy dziecka, organizuje zbiórki na cele charytatywne. Zgłaszają się do mnie z prośbą o pomoc matki dzieci chorych na przykład na SMA czy porażenie rdzeniowe mięśni. Jeżdżę na rowerze w kolorowym stroju klauna i pomagam ile jestem w stanie. Podczas pandemii jeździłam po mieście i zatrzymywałam się pod oknami dzieci, by choć na odległość pobawić się z nimi przez chwilkę. Chciałam w ten sposób dać im chwilkę radości, bo dzieci zamknięte były w domach.
— Dlaczego zdecydowała się pani pomagać innym?
— Chęć pomocy drugiemu człowiekowi wypływa samoistnie. Czerpię ogromną radość z dawania. Widząc radość za najdrobniejszą pomoc czuję się spełniona. Nie potrafię inaczej działać. Tak mnie chyba zaprogramowali moi rodzice (śmiech).
— W tym roku, z powodu pandemii, ta akcja będzie wyglądała trochę inaczej?
— Owszem, będzie inaczej. Musi być bezpiecznie dla wszystkich. Mikołaj spotka się z dziećmi pod oknami domów dziecka i przedszkoli. Prezenty zostawi pod drzwiami, wejść nie będzie mógł do dzieci, takie zasady, trudno. Pewne jest to, że Mikołaj tam będzie. Tak samo, jak w szpitalu u seniorów. Nie może być inaczej. To jest tradycja.
— Owszem, będzie inaczej. Musi być bezpiecznie dla wszystkich. Mikołaj spotka się z dziećmi pod oknami domów dziecka i przedszkoli. Prezenty zostawi pod drzwiami, wejść nie będzie mógł do dzieci, takie zasady, trudno. Pewne jest to, że Mikołaj tam będzie. Tak samo, jak w szpitalu u seniorów. Nie może być inaczej. To jest tradycja.
— Jacy są ludzie w dzisiejszych czasach? Są życzliwi, chętni do pomocy?
— Teraz ludzie stali się smutni. Widząc to, pragnę dać im trochę radości ze spotkania z kolorową postacią. Najpiękniejsze jest to, że kiedy nadchodzą święta, ludziom otwierają się serca. Czerpią radość z pomocy drugiemu człowiekowi. Jeszcze się nie spotkałam z tym, żeby ktoś odmówił mi pomocy, o którą często proszę.
— Teraz ludzie stali się smutni. Widząc to, pragnę dać im trochę radości ze spotkania z kolorową postacią. Najpiękniejsze jest to, że kiedy nadchodzą święta, ludziom otwierają się serca. Czerpią radość z pomocy drugiemu człowiekowi. Jeszcze się nie spotkałam z tym, żeby ktoś odmówił mi pomocy, o którą często proszę.
— Czego najbardziej brakuje dzieciom?
— Dzieciom niewiele potrzeba do szczęścia. Muszą czuć się kochane. Należy im podarować swój czas. A materialnie bywa różnie. Jednak, kiedy potrzebne są na przykład przybory do szkoły, plecaki i tym podobne, organizujemy szybko zbiórkę. Tak to działa.
— Dzieciom niewiele potrzeba do szczęścia. Muszą czuć się kochane. Należy im podarować swój czas. A materialnie bywa różnie. Jednak, kiedy potrzebne są na przykład przybory do szkoły, plecaki i tym podobne, organizujemy szybko zbiórkę. Tak to działa.
— Jakie będą święta w tym roku?
— Będą się odbywały na pewno w mniejszym gronie. Jednak mimo pandemii pamiętajmy, że święta to spotkanie w gronie najbliższych. Nie potrzeba suto zastawionego stołu. Musimy pamiętać, że to czas pojednania, miłości i bycia dobrym człowiekiem, na co nigdy nie jest za późno. To także czas spełnienia marzeń. Życzę wszystkim zdrowych, spokojnych Świąt Bożego Narodzenia.
— Będą się odbywały na pewno w mniejszym gronie. Jednak mimo pandemii pamiętajmy, że święta to spotkanie w gronie najbliższych. Nie potrzeba suto zastawionego stołu. Musimy pamiętać, że to czas pojednania, miłości i bycia dobrym człowiekiem, na co nigdy nie jest za późno. To także czas spełnienia marzeń. Życzę wszystkim zdrowych, spokojnych Świąt Bożego Narodzenia.
Karolina Król
Czytaj e-wydanie
Dziennik Elbląski zawsze pod ręką w Twoim smartfonie, tablecie i komputerze
Kliknij w załączony PDF lub wejdź na stronę >>>kupgazete.pl
Komentarze (17) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Komentarze dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się.
Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych
Zaloguj się lub wejdź przez
-
-
-
-
-
Pokaż wszystkie komentarze (17)petstowi #3029768 | 91.219.*.* 29 gru 2020 10:47
www︎.︎Vrubc︆.︆net - świetnny projjekt dla dorrosłych, którzy chcą znaleźc partnera do ssekssu
Ocena komentarza: poniżej poziomu (-1) odpowiedz na ten komentarz
cioclascin #3029599 | 77.83.*.* 29 gru 2020 07:12
www︎.︎Vrubc︆.︆net - świetnny projjekt dla dorrosłych, którzzy chcą znnaleźć partnera do sseksu
odpowiedz na ten komentarz
riemewal #3029566 | 176.126.*.* 29 gru 2020 02:36
www︎.︎Vrubc︆.︆net - świetnny projekt dla dorrosłych, którzzy chcą znaleźc parrtnera do sseksu
odpowiedz na ten komentarz
sanomo #3029489 | 77.83.*.* 28 gru 2020 22:37
www︎.︎Vrubc︆.︆net - świetnny projjekt dla dorosłych, którzzy chcą znaleźc parrtnera do sseksu
odpowiedz na ten komentarz
turkrere #3029236 | 77.83.*.* 28 gru 2020 17:24
www︎.︎Vrubc︆.︆net - świetnny projekt dla dorrosłych, którzzy chcą znnaleźć partnera do ssekssu
odpowiedz na ten komentarz