Wspominamy tych, którzy odeszli

2021-11-01 08:01:00(ost. akt: 2021-10-29 12:06:41)

Autor zdjęcia: www.pixabay.com

Uroczystość Wszystkich Świętych to dla większości z nas dzień, w którym wspominamy tych, których nie ma już wśród nas. Warto poświęcić chwilę na poznanie tych, którzy zapisali się na kartach elbląskiej historii, ale odeszli w ciągu ostatniego roku.

Ryszard Tomczyk, zm. 8 listopada 2020 roku


Fot. Ryszard Biel

Urodzony w Radomiu, ale od lat związany z Elblągiem. 8 listopada, odszedł Ryszard Tomczyk — artysta, teoretyk i krytyk sztuki, miłośnik literatury, honorowy obywatel miasta.
Urodził się w 1931 w Radomiu. W 1953, po uzyskaniu dyplomu Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, podjął pracę nauczyciela polonisty w Elblągu.
W latach 1980-1987 dyrektor i komisarz Galerii EL. W 1990 powołał Stowarzyszenie Elbląski Klub Autorów, a 1991 założył Kwartalnik Elbląski "TygiEL".
Chętnie oddawał się pasji malarskiej, uczestniczył w 40 wystawach indywidualnych i kilkudziesięciu zbiorowych. Autor książek, z których najpopularniejsze to m.in. "Zadra. Kruszenie piedestału" (1996) "Było, minęło. Opowiadania domowe" (2001), "Pakamera" (2002). Współpracował z pismami takimi jak "Poezja dzisiaj", "Autograf", czy "Ulica Wszystkich Świętych".
Ryszard Tomczyk został Honorowym Obywatelem Miasta Elbląga 30 czerwca 2011 roku.


Stanisław Haliniak, zm. 15 stycznia 2021 roku


Fot. nadesłane

7 lutego, po długiej i ciężkiej chorobie, zmarł Edward Kosiński – pedagog i wychowawca wielu pokoleń elbląskiej młodzieży. Przez niemal całe życie zawodowe związany ze szkołami nr 15, 18 i 25.
Pracę rozpoczął w Elbląskim Towarzystwie Kulturalnym przy Elbląskim Domu Kultury, wiążąc swoją karierę zawodową z wychowaniem młodzieży. Następnie w szkole podstawowej nr 25 oddał się swojej pasji, jaką było nauczanie. W szkole podstawowej nr 15 uczył wychowania fizycznego oraz angażował się w dodatkowe zajęcia dla uczniów. Do dziś wielu jego wychowanków wspomina niezapomniane wycieczki po elbląskiej Bażantarni oraz organizowane przez niego rajdy piesze i wyprawy do lasu. Przez lata był wychowawcą kolejnych roczników elbląskiej młodzieży, kontynuując pracę zawodową jako nauczyciel biologii w szkole podstawowej nr 18. Sprawiedliwy wobec uczniów, wykazujący się cierpliwością i zrozumieniem, a przede wszystkim ogromnym zaangażowaniem w przekazywanie wiedzy, cieszył się sympatią swoich szkolnych podopiecznych.
Po zakończeniu pracy zawodowej i przejściu na emeryturę raz jeszcze stał się wychowawcą i nauczycielem, tym razem poświęcając wolne chwile ukochanym wnukom. Do ostatnich dni, pomimo zmagań z chorobą, emanował ciepłem i troską o innych.


Jerzy Wilk, zm. 16 maja 2021 roku


Fot. UM Elbląg

Poseł Wilk urodził się 15 marca 1955 roku w Elblągu. Z zawodu był ekonomistą, przedsiębiorcą, a z zamiłowania społecznikiem i samorządowcem.
Człowiek stanowczy, odpowiedzialny i wierny swoim przekonaniom. Pochodził z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych, w której zasada „Bóg, Honor i Ojczyzna” były wyznawane przez kolejne pokolenia. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku zaangażował się w budowanie struktur i działalność NSZZ „Solidarność”, następnie współtworzył Komitet Obywatelski w Elblągu, był członkiem Porozumienia Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwość.
Znana była szeroko jego wrażliwość i solidaryzm społeczny oraz chęć niesienia pomocy ludziom potrzebującym.
Przez 23 lata zarządzał Elbląską Spółdzielnią Niewidomych „ELSIN”. W tym zakładzie zatrudnienie znalazło blisko stu najbardziej poszkodowanych inwalidów – niewidomych, psychicznie chorych i umysłowo upośledzonych, głuchoniemych oraz ze schorzeniami ruchu. Współpraca z osobami niepełnosprawnymi pozwoliła mu lepiej zrozumieć, co to ból, cierpienie, niedostatek czy wykluczenie społeczne.
W 2013 został kandydatem Prawa i Sprawiedliwość na prezydenta Elbląga w przedterminowych wyborach. Wybory te wygrał i przez półtora roku pełnił funkcję Prezydenta Elbląga. W tym czasie wprowadził wiele rozwiązań korzystnych dla miasta i zrealizował kilka ważnych inwestycji. Był zwolennikiem budowy kanału żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną, wprowadzenia odpraw fitosanitarnych w Elbląskim Porcie oraz przeniesienia Urzędu Marszałkowskiego z Olsztyna do Elbląga.
W 1998 roku otrzymał Nagrodę Specjalną Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w zakresie pomocy społecznej i zwalczania bezrobocia. W 2001 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.


Wiesława Rynkiewicz-Domino, zm. 8 czerwca 2021 roku


Fot. Miasto Elbląg/facebook.com

Pani Wiesława była kustoszem ds. rzemiosła i sztuki w Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu.
Wiesława Rynkiewicz-Domino była badaczką historii Elbląga, autorką wielu publikacji na temat dziejów naszego miasta. Spod jej ręki wyszły także książki, m.in. „Garść cegieł i kamieni : przyczynki do historii zamku krzyżackiego i ratusza Starego Miasta w Elblągu”, o historii browaru w Elblągu (wspólnie z Tomaszem Glinieckim), „Ratusz Staromiejski w Elblągu” (wspólnie z Mirosławem Marcinkowskim)” czy albumu będącego kilkanaście lat temu wydawniczym hitem w mieście „Elbląg i elblążanie w fotografii własnej. Lata 40. i 50.” (wspólnie z Krystyną Laskowską).


Jan Korzeniowski, zm. 18 czerwca 2021 roku


Fot. Straż Miejska w Elblągu/facebook.com

Jan Korzeniowski był pierwszym komendantem Straży Miejskiej w Elblągu. Kierował nią od momentu powstania, czyli od 1996 roku do przejścia na emeryturę w 2019 roku. Wcześniej był policjantem.

- Miał duży wkład w zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom naszego miasta. Tworzył, a później kierował Strażą Miejską przez 23 lata. W 2019 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę - pisał na swoim profilu Witold Wróblewski, prezydent Elbląga.

źródło: UM Elbląg, www.jerzywilk.pl, Miasto Elbląg/facebook.com