Czytam, bo lubię: „Poświatowska we wspomnieniach i inspiracjach”

Halina Poświatowska to jedna z najbardziej znanych – obok Wisławy Szymborskiej – polskich poetek. Była autorką zaledwie czterech tomików. „Hymn Bałwochwalczy”, „Dzień dzisiejszy”, „Oda do rąk” i wydany pośmiertnie tom „Jeszcze jedno wspomnienie” zapewniły jej trwałe miejsce w literaturze polskiej i w sercach czytelników. Jej życie było naznaczone nieuleczalną chorobą serca i przedwczesną śmiercią, jednak mimo to – a może właśnie dlatego – mocno i żarliwie kochała, dbała o siebie i swój wizerunek, kreując go czasem w pamięciach spotkanych (i nie tylko) ludzi.

Wyjątkowa, ponieważ stworzona przez niezwykłych ludzi – jej autorów: brata poetki Zbigniewa Mygę i spokrewnioną z poetką dziennikarkę radiową Kalinę Słomską. W pełnych barw, poczucia humoru – a przede wszystkim skarbnicy wiedzy o życiu Haliny Poświatowskiej – opowieściach, wybranych utworach poetyckich czy w osobistej refleksji przywołana została niezwykła atmosfera obecności poetki.

Książka „Poświatowska we wspomnieniach i inspiracjach” składa się z dwóch zasadniczych części, które się ze sobą przeplatają. Pierwsza to nadmienione w tytule wspomnienia, których autorem jest brat „Haśki”. Są to najczęściej pełne humoru opowieści dotyczące nie tylko poetki, ale też całej rodziny, dzięki którym poznajemy jej życie „od kuchni”. Zbigniew Myga przywołuje tutaj liczne rodzinne anegdoty i historie związane ze swoją siostrą oraz jej bliskimi. Dowiadujemy się, jakie towarzyszyły im zwierzęta, kto przychodził do nich na święta, jakiego rodzinnego słownictwa używali, co jedli, a nawet jakie były stosowane zabiegi upiększające. Ciekawa jest też historia ich domu, który przez jakiś czas stał się pracownią innego artysty – Jerzego Kędziory, którego wiszące rzeźby ozdabiają różne miejsca w Polsce. Obecnie został on przerobiony na Dom Poezji – Muzeum Haliny Poświatowskiej w Częstochowie, o którym można więcej przeczytać w ostatnim rozdziale niniejszej publikacji.

Drugą część książki, napisaną przez Kalinę Słomską, stanowią rozmowy z osobami znanymi ze świata kultury i sztuki, dla których Halina stała się autorytetem i tytułową inspiracją. Każda z tych osób wybrała po jednym wierszu „Haśki”, które zostały umieszczone na kartach tej książki. Pojawia się m.in. wypowiedź Muńka Staszczyka, Anny Marii Jopek, wcześniej wspomnianego Jerzego Kędziory oraz wielu innych, którzy mieli styczność z samą Poświatowską lub jej poezją. Można też znaleźć tu kilka tekstów innych twórców, którzy się nią inspirowali – w tym dedykowany jej wiersz Wisławy Szymborskiej. Całość uzupełniają listy Haliny. Ponadto liczne fotografie, obrazy i grafiki umieszczone na niemal każdej stronie oraz przemyślany projekt graficzny naprawdę cieszą wzrok. Jedyne, na co bym zwróciła uwagę, to zbyt małe litery w przypisach.

„Poświatowska we wspomnieniach i inspiracjach” to świetny sposób, by rozpocząć swoją przygodę z twórczością „Haśki” – to książka godna polecenia nie tylko dla miłośników poezji.