Warto przeczytać: Zbiór wierszy „Bezsenność” autorstwa ojca Mateusza Stachowskiego

Ojciec Mateusz Stachowski urodził się w Poznaniu w 1974 roku. Jako dziecko uczył się gry na pianinie i na gitarze. Po maturze wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Łodzi. W czasie studiów w seminarium założył Grupę Teatralną TAU oraz kabaret LIPA, dla którego pisał teksty (parodie dramatów Szekspira). Pierwsze wiersze napisał jeszcze w szkole podstawowej. Jego poezja publikowana była w kilku pismach oraz zbiorach poetyckich, m.in. „Miłość jak ziarno odwagi. Antologia poezji religijnej” (Białystok 2000). Opublikował również tomik poezji „Moje drogi” (2006) oraz „Bezsenność” (2010).

W 2001 roku przyjął sakrament święceń. Pracował w parafiach franciszkańskich w Darłowie, Pizie (Włochy), Elblągu, Gnieźnie i Gdyni. W latach 2004-2009 mieszkał w Elblągu, posługując w parafii św. Pawła, gdzie organizował m.in. comiesięczne „Wieczory poezji” przy współpracy z Teatrem im. Sewruka i założył młodzieżowy zespół Taukers, któremu pisał teksty. Obecnie jest duszpasterzem w klasztorze franciszkańskim w Ostródzie, rzecznikiem prasowym Prowincji Świętego Maksymiliana M. Kolbego w Gdańsku, twórcą i wykonawcą internetowej telewizji franciszkańskiej FranciszkanieTV, od 2013 roku również egzorcystą posługującym w Wilnie i archidiecezji warmińskiej. W Radiu Niepokalanów jest autorem audycji „Świetna piosenka”. Jak można o nim przeczytać, fascynuje się fotografią i muzyką (od chorału gregoriańskiego, poprzez folk, muzykę współczesną, po death metal), a także kocha góry, lasy, Sardynię i duchowość prawosławną.

Tomik poezji „Bezsenność” to zbiór wierszy ojca Mateusza Stachowskiego, który został uznany za najlepszy Elbląski Rękopis Roku 2009. Zawarte są w nim wiersze pisane w różnych okresach posługi franciszkanina, również podczas podróży pociągiem, a nawet samolotem (z San Francisco do Paryża). Bohater jego wierszy jest więc podróżnym, który chociaż nie ma swojego jednego miejsca na świecie, to nie sprawia to, że czuje się w życiu zagubiony. Wręcz przeciwnie – zamiast przybierać pozę światowca stara zachowywać się jak gość, który na tym świecie jest tylko przejazdem, jak np. w wierszu „British Museum”.

W swoich tekstach autor przyjmuje stanowisko, że Bóg rządzi światem, ale jednocześnie zaznacza, że człowiek także ma prawo angażować się w życie. Głęboko wierzy, że niebo jest ostatecznym celem i sensem życia, ale przy tym etap ziemski uznaje za istotną część Bożego planu. Nie stroni od trudnych tematów, takich jak śmierć, jak np. w utworze „Nieznana melodia”. W twórczości ojca Mateusza Stachowskiego nie ma nic z dewocji – porusza ona problematykę życia, często w sposób autoironiczny. Jest ona zapisem i świadectwem duchowych i intelektualnych poszukiwań autora. Natomiast umiejętność tworzenia wielostopniowych skojarzeń i metafor oraz wychwytywania szczegółów świadczą o jego szczególnej wyobraźni i wrażliwości na otaczający go świat. Tomik „Bezsenność” to ciekawy przykład polskiej poezji religijnej.