Pasłęka będzie śródlądową drogą wodną

Na początku kwietnia w nowym Dworze Gdańskim odbyła się narada nawigacyjna przed zbliżającym się sezonem żeglarskim na Pętli Żuławskiej. Spotkanie zorganizowało Stowarzyszenie Żuławy we współpracy z samorządami województwa pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Udział wzięli w nim przedstawiciele społeczności użytkowników dróg wodnych, ich administratorzy, zarządcy dróg wodnych i służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo na wodzie. Narada przyniosła bardzo istotne informacje.

Rzeka Pasłęka będzie wprowadzona do wykazu

Spotkanie było poświęcone zagadnieniom dotyczącym bezpieczeństwa i rozwoju żeglugi na szlaku Pętli Żuławskiej i miało formę dyskusji. Podczas narady został poruszony temat poprawy dostępności Zalewu Wiślanego ujściem rzeki Pasłęki do portu w Nowej Pasłęce. Zapewniono, że już od jakiegoś czasu trwają wzmożone wysiłki, aby rzeka Pasłęka została wprowadzona do wykazu wodnych dróg śródlądowych i potwierdzono, że procedowanie tego pomysłu idzie zgodnie z planem.

— Marian Kidaj - Dyrektor Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Gdańsku oficjalnie przekazał, że rzeka Pasłęka na odcinku od Braniewa do Zalewu Wiślanego zostanie w niedalekim czasie wpisana do rejestru dróg wodnych śródlądowych. To szczególnie ważne w kontekście przekopu Mierzei Wiślanej, dzięki któremu Zalew Wiślany ma szansę stać się akwenem atrakcyjnym pod względem turystycznym, rekreacyjnym i transportowym — przekazał Urząd Miasta w Braniewie.
Władze Braniewa mają nadzieję, że kanał żeglugowy przez Mierzeję Wiślaną otworzy nowe możliwości dla ruchu turystycznego i może stać się szlakiem wodnym łączącym go z portami Europy Zachodniej.

— Wpisanie Pasłęki do wskazanego rejestru otwiera możliwości rozwoju dla gmin, przez które będzie przebiegał proponowany nowy szlak wodny, w tym dla naszego miasta Braniewa. Podnosi to także szanse na pozyskanie środków zewnętrznych na inwestycje zarówno dla zarządcy rzeki, jak i właścicieli terenów przyległych — podkreślają władze Braniewa.

Śródlądowymi drogami wodnymi nazywamy powierzchniowe wody śródlądowe, które mogą służyć potrzebom śródlądowego transportu wodnego i żeglugowemu wykorzystaniu przez statki. Śródlądowe drogi wodne klasyfikuje się według wielkości statków lub zestawów pchanych, jakie mogą być dopuszczone do żeglugi na określonej drodze wodnej. Najniższą klasa drogi wodnej jest klasa Ia, a najwyższą Vb.

Według danych GUS układ i długość śródlądowych dróg wodnych w Polsce od lat utrzymuje się na zbliżonym poziomie. Zdaniem GUS czynnikiem, który ma bezpośredni wpływ na wielkość przewozów ładunków i pracę przewozową w żegludze śródlądowej jest między innymi stan dróg wodnych. Niekorzystne warunki nawigacyjne determinują podstawowe parametry konstrukcyjne taboru, tj. stosunkowo małą ładowność barek. Przekłada się to bezpośrednio na wolumen przewożonych ładunków. Wielkość ładunków przewiezionych przez polskich armatorów żeglugą śródlądową ulegała w ostatnich latach systematycznemu zmniejszeniu w skali roku. Dotyczy to zarówno przewozów realizowanych w transporcie krajowym, jak i międzynarodowym — przekazuje Główny Urząd Statystyczny.

I podkreśla, że głównymi czynnikami determinującymi efektywność transportu wodnego śródlądowego są użeglownienie dróg wodnych i dostosowanie ich warunków nawigacyjnych do poziomu właściwego dla dróg wodnych o znaczeniu międzynarodowym.

Jak wskazuje GUS niedostateczne zagospodarowanie dróg żeglownych w Polsce, zarówno pod względem charakteru (rzeki skanalizowane, swobodnie płynące, kanały), jak i parametrów żeglugowych (wymiary śluz, głębokość i szerokość szlaku, wysokości mostów) wpływa na specyfikę żeglugi śródlądowej i powoduje, że wciąż nie odgrywa ona znaczącej roli w polskim systemie transportowym. Jednak jak odkreśla GUS, transport śródlądowy pozostaje jedną z najbezpieczniejszych gałęzi transportu, głównie poprzez niemal całkowite oddzielenie przewozów towarowych od pasażerskich. W 2020 r. w rejestrach wypadków żeglugowych prowadzonych przez właściwe urzędy żeglugi śródlądowej odnotowano zaledwie 7 wypadków, przy czym żaden z nich nie był związany z przewozem ładunków niebezpiecznych. W strukturze przewożonych ładunków za pomocą żeglugi śródlądowej dominują towary z grupy rudy metali i inne produkty górnictwa i kopalnictwa; torf, uran i tor.