Warto przeczytać: Tadeusz Dąbrowski: „Bezbronna kreska”

Obecnie autor mieszka w Gdańsku i jest jednym z redaktorów trójmiejskiego dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Jest również dyrektorem artystycznym festiwalu literackiego Europejski Poeta Wolności. Zdobył wiele gdańskich i pomorskich nagród literackich, był nominowany do nagrody Pegaza za rok 2001. Od Tadeusza Różewicza otrzymał „Małe Berło” Fundacji Kultury Polskiej (2006).

Jest to o tyle interesujące, że o Dąbrowskim mówiono, iż „wraca do Różewicza”, a on sam napisał kilka artykułów o poecie z Wrocławia (np. „O tym Różewiczu, jak chcę go myśleć”, „Tygodnik Powszechny” 42/2006). Za tomik „Czarny kwadrat” (2010) był nominowany do Nagrody Nike i wyróżniony Nagrodą Kościelskich za „oryginalność poetycką, wyrażającą się odwagą w traktowaniu trudnych zagadnień artystycznych i światopoglądowych”. W 2014 roku za tomik „Pomiędzy” nominowany był z kolei do Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego „Orfeusz” i Nagrody Poetyckiej im. Krystyny i Czesława Bednarczyków. Jego wiersze dwukrotnie znalazły się na liście najlepszych wierszy roku tygodnika „New Yorker”. Został odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018).

Znany przede wszystkim z poezji Tadeusz Dąbrowski w 2016 roku wydał nakładem Biura Literackiego swoją pierwszą prozatorską książkę pt. „Bezbronna kreska”. Jest to mikropowieść pełna aluzji do popkultury oraz wielkich dzieł literackich (takich jak Malewicz, Warhol, Abramović, Serra), łącząca w sobie wielkomiejski romans, komiks oraz prozę poetycką.

Główny bohater, Tadeusz, polski poeta, promuje w Stanach swoją twórczość. Gdy jedzie na swoje spotkanie autorskie, spotyka na stacji nowojorskiego metra Megan – architektkę z Kanady, zafascynowaną tworzeniem koncepcji przestrzennych bez praktycznego zastosowania. Dziewczyna od pierwszego spojrzenia niesamowicie go intryguje i fascynuje. Co wyniknie z tego spotkania?

Ponieważ „Bezbronna kreska” to powieść napisana przez poetę, to znajdziemy w niej pełno metafor i spostrzeżeń dotyczących kondycji relacji miłosnych we współczesności. Mamy tutaj obsesję na punkcie Megan ze strony głównego bohatera, która przypomina grę w kotka i myszkę. Trudno polubić te postaci, aczkolwiek trzeba przyznać, że Tadeusz Dąbrowski świetnie oddał ich emocje przekazywane w misternie dobranych słowach.



Poza wątkiem romantycznym autor podrzuca nam pogłębiające lekturę tropy i zgrabnie miesza różne konwencje, ukazując nam, że za każdą fascynacją tkwi coś znacznie głębszego. Dąbrowski tworzy gorzki, choć tryskający dowcipem portret uczucia w postnihilistycznym świecie, w którym wartości i uczucia zderzają się z estetyką przyjemności. Język, jakim posługuje się autor, jest silnie zmetaforyzowany, lecz dynamiczny, poetycki, ale precyzyjny, bezlitosny, a zarazem czuły.

W tej niewielkiej, bo około 130-stronicowej powieści Tadeusz Dąbrowski zabiera czytelnika w podróż przez miłość, język i emocje, odsłaniając subtelne niuanse i zawiłości uczuć w świecie, w którym normy i wartości podlegają ciągłej reinterpretacji. Miłośnikom niebanalnych tekstów i wyszukanego języka „Bezbronna kreska” z pewnością się spodoba!

Agata Tupaj