Dzień Czarnego Kota: Sprawdzamy, czy czarny kot przynosi pecha [SONDA]

W starożytnym Egipcie koty były bardzo cenione i otaczane czcią. Uważano je za święte zwierzęta, symbole Bastet — bogini miłości, radości i płodności, która stała na straży domowego ogniska i chroniła mężczyzn przed chorobami. Koty, w tym czarne, były w starożytnym Egipcie traktowane z wielkim szacunkiem. Obecność kota w domu była uważana za znak dobrobytu i szczęścia.

W starożytnej Grecji i Rzymie koty nie były tak czczone jak w Egipcie, ale nadal były obecne i doceniane. W kulturze rzymskiej koty były postrzegane jako symbol niezależności i często były traktowane jako zwierzęta użytkowe, pomocne w zwalczaniu szkodników.

Podobnie było w starożytnych Chinach, gdzie koty były cenione za ich zdolności do łapania gryzoni, ale także miały pewne znaczenie w kulturze i folklorze. Czarne koty mogły być postrzegane jako przynoszące szczęście lub mające inne pozytywne konotacje.

Co ciekawe, w niektórych starożytnych kulturach nordyckich koty, w tym czarne, mogły być związane z mitologią i magią. Warto wspomnieć o nordyckiej bogini wegetacji, miłości, płodności i magii — Freja prezentowana była w towarzystwie dwóch — co prawda białych — ale nadal kotów, które zaprzężone były w jej powóz.

W starożytności wierzenia dotyczące kotów, w tym czarnych kotów, były zatem zdecydowanie bardziej pozytywne niż w późniejszych czasach średniowiecza.

Czarny kot przebiegł mi drogę!

W średniowiecznej Europie wierzenia dotyczące czarnych kotów były głęboko zakorzenione w folklorze i przesądach. Czarne koty były często kojarzone z czarownicami i magią. Powszechnie wierzono, że czarne koty są towarzyszami czarownic lub nawet, że czarownice mogą przybierać postać czarnych kotów. Ta wiara przyczyniła się do stworzenia negatywnego wizerunku czarnych kotów jako złowrogich i związanych z siłami ciemności.

Czarne koty często uważano za zwiastuny pecha, nieszczęścia, a nawet śmierci. W wielu kulturach europejskich kolor czarny miał łączono ze złem i śmiercią, co przyczyniło się do negatywnego postrzegania tych zwierząt. Nic też dziwnego, że już wtedy pecha spodziewał się niemal każdy, komu drogę przeciął czarny kot.

Prześladowania czarnych kotów osiągnęły szczyt podczas polowań na czarownice, szczególnie w XVI i XVII wieku.

Zmiana postaw wobec czarnych kotów następowała stopniowo. Oświecenie i postępy w nauce przyczyniły się do zmniejszenia wpływu przesądów i zabobonów na społeczeństwo. W miarę jak ludzie zaczęli lepiej rozumieć naturę i przyczyny zjawisk naturalnych, mniej skłonni byli do wierzenia w nadprzyrodzone siły związane między innymi z czarnymi kotami.

Jednak nawet w nowożytności pewne negatywne przesądy dotyczące czarnych kotów nadal się utrzymują, choć nie mają już one na szczęście tak ekstremalnych konsekwencji jak w średniowieczu.

Jaki charakter ma czarny kot?

Czarne koty są często opisywane jako tajemnicze i niezależne, ale właściciele tych zwierząt mogą zaświadczyć o ich ciepłym i przyjaznym usposobieniu. Niepotwierdzone jest, czy kolor sierści ma wpływ na charakter kota. Osobowość zwierzęcia zależy bardziej od środowiska, w jakim się wychowuje oraz od genetyki.

Ciekawostki o czarnych kotach:

• Czarne koty na świecie: W Japonii czarne koty są uważane za przynoszące szczęście, szczególnie samotnym kobietom. Uważa się je za symbol szczęścia i dobrobytu. Jednym z popularnych przykładów jest "maneki-neko", znany również jako "kot machający łapką". To figura kota, która według wierzeń przyciąga szczęście i bogactwo do swojego właściciela. Chociaż maneki-neko często przedstawiane są jako białe lub w innych kolorach, to wersja czarnego kota jest również popularna i kojarzona ze szczęściem, zwłaszcza w zakresie ochrony przed nieszczęściem czy złymi duchami.

W Wielkiej Brytanii istnieje przesąd, że podarowanie pannie młodej czarnego kota w dniu jej ślubu może przynieść jej szczęście w małżeństwie. W Szkocji pojawienie się czarnego kota na progu domu jest interpretowane jako zapowiedź nadchodzącego dobrobytu i bogactwa.

Na południu Francji dobrym zwyczajem jest traktowanie czarnych kotów z szacunkiem i troską, ponieważ uważa się, że takie postępowanie może przynieść dobrobyt i szczęście.

• Czarny kot w kulturze i sztuce: Koty o tym umaszczeniu często pojawiają się w literaturze, kulturze i sztuce, będąc symbolem tajemniczości i niezależności. Gdzie pojawiały się czarne koty? Pluton — tak na cześć rzymskiego boga Zaświatów swojego „Czarnego Kota” nazwał Edgar Allan Poe. Kolejny znany kocur to Behemot, jedna z najbardziej charakterystycznych postaci w powieści Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”. Nie trzeba daleko szukać, by znaleźć następnego — kto pamięta „Siedem życzeń”? To w tym polskim serialu kot Rademenes był w czołówce głównych bohaterów.

• Korzyści z posiadania kota: Posiadanie kota, niezależnie od koloru jego sierści, niesie ze sobą wiele korzyści. Koty są znane z tego, że potrafią działać na swoich opiekunów uspokajająco, swoim mruczeniem obniżają poziom stresu i poprawiają nastrój swoich właścicieli. Ich towarzystwo może być kojące i relaksujące, a opieka nad zwierzęciem pomaga w rozwijaniu poczucia odpowiedzialności i empatii, bo należy pamiętać, że posiadanie zwierzęcia zawsze wiąże się z obowiązkami, nie tylko przyjemnością.

17 listopada: Dzień Czarnego Kota

Dzień Czarnego Kota to doskonała okazja, aby docenić te niezwykłe zwierzęta i zwalczać stereotypy z nimi związane. Czarny kot, choć otoczony legendami i przesądami, jest przede wszystkim lojalnym i pełnym miłości towarzyszem. To święto przypomina nam, że każde zwierzę zasługuje na szacunek i miłość, niezależnie od koloru jego sierści.